How Much You Can Tolerate at Cartel Artspace, Bangkok vs. Local Influence at The Ramasun Historical Museum, Udonthani
How Much You Can Tolerate
May 24 - June 30, 2019
May 24 - June 30, 2019
Cartel Artspace, Bangkok
What it means to depart but remains,
what it means to sustain but dies out.
There will be no exhibition opening
There will be no exhibition opening
ทนได้ทนไป
๒๔ พฤษภาคม - ๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๒
คาร์เทล อาร์ตสเปซ กรุงเทพ
อยากลบ กลับปรากฎ
อยากทำนุ กลับพร่าเลือน
(ไม่มีงานเปิดนิทรรศการ)
(ไม่มีงานเปิดนิทรรศการ)
PARALLEL : The Ramasun Station Art Trail
8-30 June 2019
Ramasun Historical Museum, Udonthani, Thailand
Opening and exhibition tour : June 8th,
5-7 pm.
Screening program : June 9th, 2-4 pm.
Participating artists:
Tanachai Bandasak, Amarin Buppasiri, Panachai Chaijirarat, Thanacha Chairin, Viriya Chotpanyavisut, Thidarat Chumjungreed, Dusadee Huntrakul, Sittikorn Khawsa-ad, Surasit Mankong, Bounpaul Phothyzan, Punyisa Silparassame, Thongchai Sirinunthipak, Jedsada Tangtrakulwong, Jirawut Ueasungkomsate, Wilawan Wiangthong, Korakrit Arunanondchai, Prathompon Tesprateep, Nguyen Trinh Thi
Curated by Noir Row Art Space
Sponsor: Arts Network Asia, Ramasun Historical Museum, Sinthai Service and Installation Co.,Ltd
PARALLEL : The Ramasun Station Art Trail explores possibilities of artistic engagement and expression responding to Udon Thani's sedimented ruins and multi-layered histories.
The Ramasun Station was once a U.S. military radio base camp during the Vietnam War. It now symbolizes one of the many origins of Udon Thani. It was the U.S. army settlement which laid the foundation for much of the province's urban infrastructure, including logistic, economic and tourism sectors. Moreover, the sex workers or 'Partner', shoeshine boys and rickshaw drivers were the new and the fastest growing occupations in that period.
The Ramasun Station was closed in 1976 when the U.S. retreated from Vietnam. For a period of time, some of the station's structure had been dismantled either by the army or the local junk dealers. As can be seen today, the remains of the station are the large architectural structures that are too hard to discarded; particularly the 48 antennas. These abandoned structures remained as an unintended memorial, a remnant of a time past.
As the wartime history of the site fades away, another layers comes to replace it. The U.S. radio base camp are transformed into a Thai military camp, and then turned into a museum. This landscape of military ruins is then a site of tensions and parallels. Instead of constituting themselves as an end, these contradictory and awkward entanglements lead to an unresolved complex mixture of the Ramasun Station's history.
And if the artworks are added to the site of this Ramasun Station as another overlapping temporal event? What would be the role of art? Would artworks be able to send messages when they are located on the site which is not a white cube gallery? Can art suggest, imply, or reveal other narratives, can it encouraging possibilities? Or will art be lost among the melancholy of gigantic architectural structures? This exhibition sets out to make such an exploration.
พาราลเรล เดอะ รามสูร สเตชั่น อาร์ต เทรล
๘ - ๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๒
พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ค่ายรามสูร กองพันทหารราบที่ 1 กรมทหารราบที่ 13 ค่ายพระยาสุนทรธรรมธาดา จังหวัดอุดรธานี
วันเปิดและนำชมนิทรรศการ วันเสาร์ที่ ๘ มิถุนายน ๒๕๖๒ เวลา ๑๗:๐๐ - ๑๙:๐๐ น.
ฉายภาพยนตร์ วันอาทิตย์ที่ ๙ มิถุนายน ๒๕๖๒ เวลา ๑๔:๐๐ - ๑๖:๐๐ น.
ศิลปิน ธณัฐชัย บรรดาศักดิ์ / อัมรินทร์ บุพศิริ / ปณชัย ชัยจิรรัตน์ / ธนัชชา ไชยรินทร์ / วิริยะ โชติปัญญาวิสุทธิ์ / ธิดารัตน์ ชุ่มจังหรีด / ดุษฎี ฮันตระกูล / สิทธิกร ขาวสะอาด / สุรสิทธิ์ มั่นคง / บุญโปน โพธิสาน / ปุญญิศา ศิลปรัศมี / ธงชัย ศิรินันทิภาคย์ / เจษฎา ตั้งตระกูลวงศ์ / จิรวัฒน์ เอื้อสังคมเศรษฐ์ / วิลาวัลย์ เวียงทอง / กรกฤต อรุณานนท์ชัย / ปฐมพล เทศประทีป / เหงียน ตรินห์ ที
ดูแลจัดการนิทรรรศการ โดย นัวโรว์ อาร์ตสเปซ
สนับสนุนโดย Arts Network Asia พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ค่ายรามสูร บจก.สินไทย เซอร์วิส แอนด์ อินสตอลเลชั่น จำกัด
ค่ายรามสูร ครั้งหนึ่งเคยเป็นสถานีวิทยุวิจัยภาคสนามแห่งที่ ๗ ของกองทัพสหรัฐอเมริกา ในช่วงสงครามเวียดนาม พื้นที่นี้ถือได้ว่าเป็นแหล่งกำเนิด หรือรากเหง้าของหลายสิ่งหลายอย่างในจังหวัดอุดรธานี สืบเนื่องจากการตั้งถิ่นฐานของกองทัพสหรัฐอเมริกา มีส่วนสำคัญอย่างมากต่อโครงสร้างพื้นฐานของเมือง และเป็นการวางรากฐานสำคัญของระบบขนส่ง เศรษฐกิจและการท่องเที่ยว ก่อให้เกิดอาชีพใหม่หลายอาชีพ ที่เติบโตขึ้นในพื้นที่ช่วงยุคสมัยนั้น เช่น เมียเช่า เด็กขัดรองเท้า และคนขับสามล้อ ฯลฯ ผลกระทบที่สะสมมาเป็นเวลานานและยังคงอยู่จากการตั้งกองทัพ ดูเหมือนจะควบรวมเข้ากับจิตใต้สำนึกของเมือง โดยที่สิ่งปลูกสร้างหลายสิ่งที่เกิดขึ้นจากยุคนั้นยังคงเหลืออยู่ให้เห็น และยังคงใช้งานมาจนถึงยุคปัจจุบันนี้
หลังจากการถอนกำลังของกองทัพทหารสหรัฐอเมริกา ในปี พ.ศ. ๒๕๑๙ บางส่วนของโครงสร้างสถานีได้ถูกรื้อถอน แต่ยังคงหลงเหลือโครงสร้างขนาดใหญ่ที่สามารถมองเห็นได้ และยากต่อการรื้อถอนออกไป เช่น เสาเรดาร์ ๔๘ ต้น สิ่งเหล่านี้เปรียบเสมือนเครื่องเตือนใจถึงอดีต เศษซากของอดีตที่สูญหาย และเป็นอนุสรณ์ของอนาคตที่ไม่มีวันไปถึง สถานที่ซึ่งเป็นซากปรักหักพัง ทิ้งไว้ให้เราเห็นเพียงความนิ่งสงัดของกาลเวลา การเปลี่ยนผ่านจากสถานีวิทยุของสหรัฐอเมริกาไปสู่การเป็นพิพิธภัณฑ์ แลดูคล้ายกับการแช่เเข็งของห้วงเวลา การทับถมของกาลเวลา การรวมตัวของวัตถุและนิยามหลากหลาย ก่อให้เกิดการต่อรอง การอยู่ร่วมกัน หรือ "ความคู่ขนาน" บนพื้นที่ซากปรักหักพังทางทหารแห่งนี้ ที่ไม่สามารถสรุปจบในตัวมันเอง แต่กลับชี้นำไปสู่จุดอื่น ทำให้เห็นถึงสถานะทางประวัติศาสตร์ที่ยากจะหาคำตอบ
และถ้าเราจะเพิ่ม "ศิลปะ" ลงไปในฐานะ "ช่วงเวลาหนึ่ง" ให้กับสถานที่แห่งนี้ ที่ไม่ใช่พื้นที่สีขาวของแกลเลอรี่ แล้วศิลปะจะเข้าไปมีบทบาทอย่างไร จะสามารถนำเสนอตัวเองได้หรือไม่ รวมถึงศิลปะจะสามารถอุปมา สื่อเป็นนัยยะ เปิดเผยตัวตนภายในพื้นที่แห่งนี้ได้หรือไม่ หรือจะถูกกลบไปพร้อมกับสิ่งปลูกสร้างที่ยิ่งใหญ่ และประวัติศาสตร์ของมันที่เลือนหาย
