pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Pawnthep Chitphong
Levels of PM 2.5 - March 2020
Hazardous : 20 hrs. (Chiang Mai) / 0 hrs. (Bangkok)
Very Unhealthy : 64 hrs. (Chiang Mai) / 0 hrs. (Bangkok)
Unhealthy : 251 hrs. (Chiang Mai) / 6 hrs. (Bangkok)
Unhealthy for Sensitive Groups : 75 hrs. (Chiang Mai) / 56 hrs. (Bangkok)
Moderate : 44 hrs. (Chiang Mai) / 345 hrs. (Bangkok)
Good : 0 hrs. (Chiang Mai) / 51 hrs. (Bangkok)
Unrecorded : 290 hrs. (Chiang Mai) / 286 hrs. (Bangkok)
pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Apinya Anusittakun
pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Apinya Anusittakun
pictured by Natladaporn Sansanasuphaphong
pictured by Natladaporn Sansanasuphaphong
pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Apinya Anusittakun
pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Pawnthep Chitphong
pictured by Pawnthep Chitphong
#LetBygonesBeBygones, 2020, five paintings, ten drawing and painting on papers, various size, five LED lightbulbs, expanded metal sheets, plywood boards, 0.3mm glass sheets, safety and security window film
ที่แล้วก็แล้วไป ๒๕๖๓ งานจิตรกรรมบนผ้าใบห้าชิ้น งานวาดเส้นและจิตรกรรมบนกระดาษสิบชิ้น หลากหลายขนาด ชุดไฟแอลอีดีห้าชุด ตระแกรงเหล็กฉีก แผ่นไม้อัด แผ่นกระจกหนาสามมิลลิเมตร ฟิล์มนิรภัย
Concept: The PM 2.5 (fine particles) data that occurred at three places in Thailand: Bangkok, Chiang Mai and Ban Pong Subdistrict, Chiang Mai have been recorded from January to May, 2020 via the IQ AIrVisual app. The data recording is collected in different ways, such as every two or three hours in the first three weeks of January, hour by hour in the last week of January, and every hour during the month of March and April.
There are six color-coded categories in the IQ AirVisual app including the air quality: Green (Good/air quality is satisfactory), Yellow (Moderate/acceptable air quality), Orange (Unhealthy for Sensitive Groups), Red (Unhealthy), Purple (Very Unhealthy), and Brown (Hazardous).
The air pollution statistics in both cod colors and numbers are turned into color charts, grids, space and rhythm in paintings and drawings. The composition of each piece is varied upon the density of PM 2.5 particles, recorded hours, locations, hot spots and local news. The statistics also illustrated the seriousness of the problem in each location. The PM 2.5 in Bangkok and Chiang Mai is being compared as well as which place Thai government takes more action on solving the toxic haze.
Glass sheets and expanded metal sheets represent the haziness of air pollution which obscures city views. Besides, these materials stimulate an insecure in the exhibition spaces, similar as the health effects of outdoor sir pollution. Initially, viewers lack confidence walking on the fragile glass sheets in the small exhibition space. The experience of insecurity is more emphasized on the bigger exhibition space where the whole floor is covered by expanded metal sheets, and suspended one meter height above the ground. An acrophobia tends to stumble along the skeleton stroll frame rather than stroll on the bouncy and spongy floor.
The hill outline or contour interval pattern on plywood sheets portrays a hilly landscape; whereas, the striped plywood panels suggest a cityscape with tall buildings.
While the main concept of the exhibition is air pollution or a dangerous environment, the artworks in this show have to deal with the quality of the exhibition space and its architecture (room temperature, humidity control system, types of floor). The heavy rainfall cause water to seep into both exhibition spaces. The moisture is in still, allows mould spores to grow and spread across the surface of works on paper. The uneven floor affects the speed of glass cracking and broken glass sound. The artworks are gradually changed by its environment. Similarly, a healthy person would be affected by the Pm 2.5 in the city where he/she lives.
แนวคิด: สถิติค่าฝุ่น PM 2.5 ที่เกิดขึ้นในพื้นที่สามพื้นที่ คือ จ.กรุงเทพ จ.เชียงใหม่ และที่ตำบลบ้านปง จ.เชียงใหม่ (บริเวณที่พักอาศัยในช่วงเก็บข้อมูล) ถูกเก็บบันทึกไว้ตั้งแต่ต้นเดือนมกราคม จนถึงปลายเดือนพฤษภาคม ๒๕๖๓ ผ่านทางแอพพลิเคชั่น IQ AirVisual ความถี่ในการเก็บข้อมูลค่าฝุ่น PM 2.5 แตกต่างกันไปในแต่ละเดือน ในช่วงเดือนมกราคม ค่าฝุ่นพิษนี้จะถูกตรวจสอบและบันทึกทุกๆสองถึงสามชั่วโมง ก่อนที่จะเพิ่มความถี่ในการเก็บข้อมูล เป็นชั่วโมงเว้นชั่วโมงในช่วงปลายเดือนมกราคม และบันทึกข้อมูลทุกๆชั่วโมงในช่วงเดือนมีนาคมและเมษายน
ค่าสีในแอพพลิเคชั่น IQ AirVisual ถูกใช้แทนระดับความเข้มข้นของฝุ่น PM 2.5 ได้แก่ สีเขียว(อากาศอยู่ในเกณฑ์ดี) สีเหลือง(อากาศคุณภาพปานกลาง) สีส้ม(อากาศไม่เหมาะกับผู้ที่มีโรคประจำตัวเกี่ยวกับระบบหายใจ) สีแดง(ควรใส่หน้ากากกันฝุ่นควัน) สีม่วง(ต้องใช้หน้ากากกันพิษชนิดพิเศษ N95 เมื่อใช้ชีวิตกลางแจ้ง) และสีน้ำตาล(ระดับอากาศอยู่ในขั้นอันตราย)
สถิติค่าฝุ่นพิษที่บันทึกไว้ ทั้งในส่วนที่เป็นตัวเลขและค่าสี ถูกแปรเปลี่ยนให้แถบสี พื้นที่ว่าง และตารางในผลงานจิตรกรรมและวาดเส้น องค์ประกอบของผลงานแต่ละชิ้น เปลี่ยนแปลงไปตามระดับความเข้มข้นของฝุ่นละออง จำนวนชั่วโมงที่บันทึกค่าฝุ่น พื้นที่ที่เก็บบันทึกค่าฝุ่น จุดความร้อน และข่าวสารของแต่ละพื้นที่ นอกจากนี้สถิติค่าฝุ่นควันยังชี้ให้เห็นถึงระดับความรุนแรงของมลพิษในอากาศ ที่เกิดขึ้นในจังหวัดเชียงใหม่และจังหวัดกรุงเทพ เปรียบเทียบกันว่า พื้นที่ไหนได้รับผลกระทบมากกว่ากัน และพื้นที่ไหนได้รับการแก้ไขปัญหาได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพมากกว่ากัน
กระจกและตระแกรงเหล็กฉีกถูกนำมาใช้แทนความพร่ามัวของฝุ่นควัน ที่ทำให้เห็นทัศนียภาพของเมืองได้ไม่ชัดเจน วัสดุทั้งสองอย่างนี้ยังเป็นตัวแทนของมลพิษในอากาศ ที่เป็นอันตรายต่อผู้คนที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้น ผู้ชมจะรู้สึกไม่ปลอดภัย เมื่อย่างเท้าก้าวไปบนแผ่นกระจก ที่เปราะบางและแตกหักภายในห้องนิทรรศการเล็ก และรู้สึกไม่มั่นใจในการก้าวย่างไปบนพื้นที่ปูด้วยแผ่นตระแกรงเหล็กฉีกในห้องนิทรรศการใหญ่ ที่เด้งขึ้นลงตามน้ำหนักเท้าของผู้ชม ตระแกรงเหล็กฉีกที่ยืดหยุ่นนี้ ได้ติดตั้งให้ลอยสูงขึ้นจากพื้นหนึ่งเมตร คนดูที่กลัวความสูง จะเดินไปตามโครงเหล็กที่เป็นคาน มากกว่าจะเดินไปบนพื้นตระแกรง
แผ่นไม้อัดลายคล้ายภูเขาหรือเส้นชั้นความสูง ถูกนำมาใช้แทนลักษณะของภูมิประเทศที่เป็นภูเขา และไม้อัดลายริ้วเส้นตรง นำมาแทนทัศนียภาพของเมือง ที่มีอาคารสูงเกิดขึ้นมากมาย
ในขณะที่แนวคิดหลักของนิทรรศการเกี่ยวกับมลพิษในอากาศ หรือภาวะของสภาพแวดล้อมที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ผลงานที่จัดแสดงในห้องนิทรรศการทั้งสอง ก็ถูกติดให้มีความสัมพันธ์กับพื้นที่ มีการเปลี่ยนแปลงไปตามภาวะของสภาพแวดล้อมของห้องนิทรรศการ ไม่ว่าจะเป็น อุณหภูมิ ความชื้น โครงสร้างพื้น เช่น คราบน้ำบนพื้นห้องนิทรรศการที่ซึมขึ้นมาหลังฝนที่ตกหนัก จะทำให้เกิดความชื้น และเมื่อความชื้นไม่ได้รับการควบคุมหรือถูกกำจัดไป ผลที่ตามมาคือเชื้อราเกิดขึ้นบนผลงาน พื้นห้องที่ไม่ได้ระดับหรือไม่เรียบเสมอกัน ทำให้บานกระจกแตกร้าวต่างกัน ฯลฯ ผลงานเปลี่ยนแปลงไปตามมลภาวะของห้องนิทรรศการ เป็นการเปรียบเทียบที่คล้ายกันกับคนที่อาศัยอยู่ในเมือง ที่เริ่มแรกมีสุขภาพดี แต่ต่อมาเมื่อเมืองมีฝุ่นพิษ PM 2.5 ปกคลุม ยิ่งฝุ่นมีความเข้มข้นเพิ่มขึ้นเท่าไหร่ หรือยิ่งปกคลุมเมืองยาวนานเท่าไหร่ สุขภาพของคนในเมืองนั้นก็จะยิ่งย่ำแย่ลงไปเรื่อยๆ